Update Noodhulp voor Nepal
Enkhuizen 28 Oktober 2015.
Afgelopen 24 September vertrokken wij naar Nepal met als doel ons 15 jarig bestaan te vieren en te zien
wat er met onze noodhulp is gedaan.
Toen wij aankwamen, stond Madan, onze hoteleigenaar ons op te wachten en hij vertelde dat India al
twee weken geleden de grens heeft geblokkeerd.
In het zuiden woont een minderheidsgroep de Madhesi’s.
Dit zijn Nepalezen die veelal met Indiase vrouwen zijn getrouwd.
Deze groep is het niet eens met de grondwet die eindelijk op 20 september is bekendgemaakt.
De Madhresi’s zijn bang dat ze te weinig macht en inbreng krijgen door deze grondwet.
Daardoor ontstonden er al rellen en zijn er verschillende politiemensen vermoord.
India sympathiseert met hen en heeft daarom de grenzen gesloten.
Dit heeft tot gevolg dat er dus niets binnenkomt en dat zouden we al snel merken.
Taxi’s die normaal 400 rupees kosten (ongeveer 3,50 euro) waren nu drie maal zo duur, omdat ze heel
lang op hun benzine moesten wachten.
Scholen werden gesloten, omdat de kinderen niet met de schoolbussen meekonden.
Restaurantjes gingen hun menu’s aanpassen en op het laatst werd er nog heel summier gekookt.
Als het gas op was, gingen ze op houtvuur koken, met als gevolg veel en slechte rookontwikkeling.
Ons project was gesloten, dus de kinderen kregen we niet te zien.
De dorpen waar we graag heen wilden, waren wel te bereiken tegen torenhoge prijzen, maar de scholen
waren dicht, dus het had geen zin.
Ondertussen stonden er kilometers lange rijen auto’s en motoren te wachten op 3 of 5 liter benzine, sommigen
zelfs drie dagen!!!
Thamel, de toeristenwijk, die normaal heel druk en gezellig is, was nu leeg, een spookstad.
Winkeltjes gingen dicht, en sommige restaurantjes sloten ook de deuren.
Wij werden hier best wel kwaad over, maar de Nepalezen zeggen: wat te doen?
Ze zeggen nu ook dat erger is dan de aardbevingen. Dat is een ramp door de natuur, dit is gewoon mensen pesten.
Medicijnen komen ook niet binnen en de ambulances konden ook niet overal bijkomen.
Ondertussen was het grootste festival Dashain begonnen en op de 10e dag gaat iedereen naar zijn dorp om
een tika (rode stip op voorhoofd) bij de familie oudste te halen.
Dit is een zegen om het aankomende jaar gezond en veilig te leven.
Heel veel mensen konden nu niet naar hun dorp.
Velen hadden er ook geen zin en diegenen die wel gingen, moesten op overvolle bussen naar hun dorp, levensgevaarlijk!!!
De chauffeurs van ons project hebben toch zoveel mogelijk benzine gespaard, zodat wij toch op 12 oktober een klein feestje konden vieren.
We zijn die dag met een aantal Nederlanders opgehaald en hebben toen eindelijk de kinderen gezien.
Het feestje was klein, maar voor ons voldoende.
De rest hebben we dus moeten uitstellen.
Toen we bijna terug naar huis gingen, werd ons reisschema veranderd, want ook de vliegtuigen konden niet genoeg tanken in Kathmandu.
We vlogen nu eerst naar New Delhi om daar te tanken en toen door naar Istanbul.
We kwamen vijf uur later thuis. Met gemengde gevoelens.
India heeft dit al eens eerder gedaan en dit heeft toen 13 maanden geduurd!!
We houden ons hart vast, maar kunnen niets doen, alleen ons verhaal vertellen, want hier weet niemand
wat er aan de hand is in Nepal.
We hopen dat het snel wordt opgelost, zodat wij misschien in februari weer daarheen kunnen, om toch de
dingen te doen die we graag wilden doen.
Corrie & Co Reijnders
www.shbn.nl
www.cpnepal.org
IBAN: NL11 ABNA 082 54 92 963
BIC: ABNANL 2A
Gezonde mensen hebben wel 1000 wensen, zieke kinderen maar 1......
Namasté, (gegroet!)
