SGCP
De Selfhelp Group for Cerebral Palsy, Nepal, is een non-government (NGO) organisatie die er zich
zonder winstbejag volledig op toelegt om kinderen en volwassenen die aan Cerebral Palsy lijden te
helpen en mentale en praktische hulp verleent aan de ouders. De groep die is gestart in oktober
1987, bestaat uit een team van medisch geschoolden, leerkrachten, ouders van gehandicapte kinderen,
maatschappelijk werkers en vrijwilligers die gehandicapten willen helpen. Doelstelling van de SGCP
Het geven van zorg, comfort en steun aan de kinderen en volwassenen met CP. De ouders en familieleden
vaardigheden aan te leren zodat zij hun gehandicapte kinderen ook zelf kunnen helpen. Het geven van
revalidatie aan CP patiënten. Om als katalysator te dienen met informatie t.a.v. de zorg, steun en revalidatie
van CP en het voorkomen hiervan. Het geven van mentale en technische hulp aan ouders van CP patiënten.
Het geven van korte trainingen voor fysiotherapie, spraak en bezigheidstherapie.
Programma's van de SGCP
1. Fysiotherapie Centrum voor Cerebral Palsy (CPRC)
CPRC streeft ernaar om ouders van kinderen met CP te voorzien van morele steun en raadgevingen.
Ouders worden gemotiveerd om hun gehandicapte kinderen voor langere tijd te helpen. De fysiotherapeuten
stellen een behandeling vast voor ieder kind en leren de ouders hoe ze met hun gehandicapte kind moeten
omgaan en hoe ze de oefeningen moeten uitvoeren om zo het lichaam soepel te houden en verdere schade te
voorkomen. Het centrum wordt gerund door een technische staf die bestaat uit een raadgever, twee
fysiotherapeuten en twee assistenten. De diensten van een spraakleraar en therapeut werden voorzien door VSO
Nepal voor een periode van 2 jaar. Het centrum is redelijk goed uitgerust. Het is geopend van maandag tot en
met vrijdag van 10.00 tot 17.00 uur, behalve op feestdagen. De salarissen zijn laag en er is een mogelijkheid tot
gratis behandeling voor de allerarmsten. Dit centrum heeft zich ontwikkeld tot een zelfstandig geheel, waardoor
het de ouders bespaard kan blijven om eindeloos te zoeken naar mogelijke oplossingen voor hun kinderen.
2. Speciaal Onderwijs Programma voor Kinderen met CP. (SEP)
In 1993 startte SGCP met een speciaal onderwijs programma voor kinderen met verschillende handicaps.
Elk jaar worden er vijf nieuwe kinderen aangenomen. In 2002 waren er 34 kinderen tussen de 5 en 18 jaar in
staat om de school te bezoeken. In dit programma wordt 20% gedaan aan bewustzijnsactiviteiten en 80% aan
individueel werk, groepswerk, samenwerking, communicatieve vaardigheden, creatieve activiteiten, fysiotherapie
en spelletjes. Het doel van het programma is om kinderen te helpen onafhankelijker te worden. Elk kind heeft een
eigen opvoedingsplan, gebaseerd op de eigen mogelijkheden en capaciteiten. Zes onderwijzers en fysio assistenten
geven de kinderen in kleine groepjes les. Diverse middelen worden gebruikt om actief leren te stimuleren.
Schoolbussen halen de kinderen in de ochtend op bij hun huis en brengen ze 's middags weer terug.
Dit programma loopt van maandag tot en met vrijdag.
3. Huisbezoek Programma (HVP)
Bij dit programma worden de volgende bezoeken gedaan door getrainde huisbezoekers. 1. Regelmatige bezoeken.
Tijdens deze bezoeken wordt behandeling en revalidatie gegeven aan iets oudere patiënten, omdat het erg moeilijk
en kostbaar is om deze gehandicapten naar PCCP te brengen. 2. Bezoeken om de huiselijke omstandigheden te
beoordelen en samen met de ouders een behandelplan te maken. 3. Controle bezoeken, zonder afspraak. De bezoeken
zijn een soort vervolgprogramma voor cp patiënten. Het hoofddoel is ouders te motiveren om kinderen te blijven helpen,
om contact te houden met PCCP en ze het gevoel te geven dat ze gesteund worden. Enkele van deze activiteiten die
gewoonlijk worden gedaan zijn raadgevingen en de behandelwijze thuis. De nadruk wordt gelegd op een juiste ligpositie
bij het spelen, eten, slapen etc. Voor de bezoeken wordt een vergoeding gerekend, behalve bij arme families.
Dit programma wordt alleen in de Kathmandu Vallei gegeven.
4. Programma voor patiënten die buiten het district wonen. (ORP)
Daar het grootste aantal kinderen met cp buiten de Kathmandu Vallei woont en geen bezoek krijgt, of ze moeten naar
Kathmandu komen, is dit out-reach programma geïntroduceerd als een voorzichtige poging om cp patiënten te bereiken.
Het is noodzakelijk een thuisprogramma te maken voor deze patiënten. Het wordt aangevuld door hulpverleners die
getraind zijn in fysiotherapie en spraaktherapie. Het programma is geïntroduceerd in 16 districten. De diensten in dit
programma zijn: advisering en therapeutische diensten ( fysiotherapie, spraaktherapie en bezigheidstherapie)
5. Technische Hulp.
Technische hulp voor cp patiënten is een andere activiteit van de SGCP die zo belangrijk is voor het slagen van alle
programma's. Als je niet kunt zitten, staan of lopen, dan hebben cp kinderen speciale hulp nodig die het mogelijk
maakt om verschillende activiteiten uit te voeren of deel uit te maken van het sociale leven van hun familie. Samen
met de plaatselijke vakmensen zijn er speciale stoelen ontworpen, naar voren gebogen planken, looprekken etc.
Op deze wijze kunnen de kosten laag blijven.
6. Impressie SGCP 1 Impressie SGCP 2
7. Zilveren jubileum SGCP 21 oktober 2011